Zoals ik ook tijdens de zwangerschap van Kyra heb gedaan, wil ik graag ook nu met regelmaat wat updates plaatsen over dit zwangerschaps-avontuur. Vandaag klets ik je bij over de eerste weken!

Ovulatietesten
Zoals je al eerder hebt kunnen lezen, waren we al ’n tijdje aan het proberen om zwanger te raken. Vanaf de vierde maand ging ik ovulatietesten gebruiken, om te kijken of ik wel ‘goed’ zat qua vruchtbaarheid. Wat bleek? Mijn eisprong zat later dan ik dacht dat deze zat! Ik had altijd wel het gevoel dat ik het kon ‘voelen’, die eisprong… Maar dat was denk ik een ‘voorbereiding’, want pas een aantal dagen daarna kreeg ik de zogenoemde ‘Smiley’ op het stickje te zien.

De zwangerschapstest
Bij de zesde maand (poging) had ik een ‘early detector’ test gekocht, puur omdat ik zo ongeduldig was en het zo graag wilde weten. Ook onder het mom van: als het niet zo is, dan weet ik dat in ieder geval alvast…
Dus ik deed (geloof ik) twee dagen voordat ik ongesteld moest worden zo’n test.
Helaas, er verscheen niks. Ik legde de stick neer op de wastafel, liep naar Kyra toe die net was wakker geworden en nam haar mee in ons bed. Met de gedachte: “misschien ben ik toch te vroeg geweest met testen”.
Na onze dagelijkse knuffelsessie en even tv kijken in ons bed, kleedde ik Kyra aan en mijn vriend ging de badkamer in om te douchen. Niet veel later kwam hij naar ons toe en zei: “ik zie toch twee streepjes hoor!”. Ik keek meteen naar de test en ja! daar zag ik twee strepen. We waren heel erg blij, maar niet snel daarna zei ik al heel nuchter; “oh, dat is misschien zo’n indroogstreep en zegt het nog niets”.
Ik besloot dus opnieuw over een stickie te plassen en welja, daar verscheen dus nog een licht streepje!
De dag erna haalde ik een elektrische test en ook deze gaf ‘pregnant’ aan.
Zo blij, zo blij! Opnieuw mogen we dit avontuur aangaan..

De eerste weken…
Al snel belde ik mijn verloskundige om te melden dat ik zwanger was en zij plande meteen afspraken voor me in.
Ik merkte aan mezelf dat ik mega onzeker was.. Verhalen op Instagram die voorbij kwamen, krampjes die ik had in mijn buik, brr. Ik kon mezelf helemaal gek maken. En dus belde ik mijn vk om te vragen of ik die eerste echo misschien iets eerder kon krijgen, want jeetje. Dat wachten was echt killing.
De echo werd met een week vervroegd! En ik bleek zo’n 5 weken zwanger, wat we zagen was een inimini rijstkorreltje, maar mét een kloppend hartje. Wat een opluchting.
Omdat het nog zo klein was, besloot de vk dat ik met de intake (die we ook hadden gepland twee weken later) nog een echo mocht om te kijken hoe het er dan uitzag..
Met 7 weken was het rijstkorreltje al weer een stukje gegroeid en kon ze er al een eerste datum aan vastplakken: 15 november.

Buikomvang
Ze zeggen dat bij een tweede zwangerschap je buik sneller gaat groeien, nou, dat is bij mij zeker het geval. Mijn darmen etc. ging al erg snel naar voren staan, waardoor ik mezelf weer dik ging voelen (zo’n overgangs buik), maar het ook wel lastig werd om dit te verbergen. Ik droeg op mijn werk al een tijdje lossere kleding (spijkerbroeken paste ik al snel niet meer), maar besloot toch maar met 8 weken dit nieuws al op het werk te vertellen.
Liever had ik gewacht tot na de 11/12 weken echo, maar ik kreeg gewoon stress in wat ik aan moest doen, hoe ik het moest verbergen etc. Dat voelde ook niet prettig.
Hoe spannend ik het vond, hoe leuk mijn leidinggevende reageerde. Ze was zo blij voor mij/ons en gaf me meteen het gevoel dat het goed geregeld zou worden.
Een halve week later hadden we een training waar het gehele team bij aanwezig was (de eerste mogelijkheid was anders pas ergens in mei). Ik besloot een hoge taart te maken, gevuld met gekleurde muisjes. Als de taart dan werd opengesneden, dan vielen de muisjes eruit.
Mijn team weet dat ik graag bak, dus het was niet geheel vreemd dat ik een taart mee nam naar een bijeenkomst.
Ook de reacties van mijn team waren allemaal erg lief en leuk. Zo, toen kon ik wat meer ontspannen naar mijn werk…

Ik besluit deze eerste update nu af te sluiten en in een andere verder te gaan, anders wordt het wel heel erg veel informatie in een keer.

Lees je de volgende keer weer mee?

Liefs,

Leonie