Mamakraamt: Mamaupdate – #1

Mamaupdate
In plaats van een zwangerschapsupdate, een mamaupdate! Het leek me wel leuk om jullie op de hoogte te brengen van hoe het gaat, met mij en met Kyra! Vandaag de eerste update waarin ik jullie vertel over hoe de weken zonder kraamhulp gingen en mijn onzekerheden!

Bye Dorie
Ik heb natuurlijk al uitgebreid geschreven over mijn ervaring met de kraamweek (lees hier deel 1 en deel 2). Na 8 dagen hulp in huis gehad te hebben, werd het toch echt tijd om het zelf te mogen doen. Aan de ene kant was ik blij dat Dorie de deur uit ging, want dan kan/mag je het allemaal zelf doen. Aan de andere kant vond ik het ook spannend en jammer dat ze wegging. Het had toch iets vertrouwds, dat je al je vragen kwijt kon en ergens op ’terug kon vallen’. Ik heb daarom toch ook wel wat (kraam)tranen gelaten toen we afscheid van haar namen.

Na de kraamweek
En toen stonden we er ‘alleen’ voor. Ik had inmiddels wat meer zelfvertrouwen gekregen en had ook zeker zin en behoefte aan het ‘zelf uitvogelen’. Mijn vriend had gelukkig nog een hele week vakantie en dus hadden we tijd genoeg om samen te genieten en te wennen aan de nieuwe situatie. Super fijn, want ondanks dat ik wel zelfvertrouwen had opgebouwd, vond ik het heel erg prettig dat hij in huis was om samen te brainstormen over van alles en nog wat en alles samen te ontdekken.

Voeden op verzoek
Ik geef borstvoeding en dus voed ik op verzoek. Dit maakt dat het nogal lastig is om te plannen. Ik heb gehoord dat na ongeveer 6 weken een baby wat meer een eigen ritme gaat krijgen en dat het dan makkelijker gaat om plannen te maken.
Voor nu verschilt het enorm hoe vaak en hoe lang Kyra drinkt. De ene dag zou ze het liefst elk uur/ander half uur willen drinken, de andere dag ligt ze zo 4 uur lang achter elkaar te slapen en mis ik haar gewoon! Dat vaak willen drinken, maakt het soms wel wat zwaar. Ze slaapt dan dus maar kort tussen de voedingen door en is soms ontroostbaar, terwijl ze net de borst heeft gehad. Dit maakt me dan wel weer onzeker (doe ik het wel goed? Heb ik wel voldoende voeding?), dus dat is wel jammer. Gelukkig zitten er ook ‘goede’ dagen tussen en natuurlijk zegt haar toenemende gewicht ook voldoende. Ik geniet echt van de borstvoedingsmomentjes, even lekker samen knuffelen.
Omdat de tijden van het voeden nog zo enorm per dag verschillen, vind ik het nog spannend om echt plannen te maken om erop uit te gaan. Tuurlijk kan ik overal voeden, maar ik ben nog niet zo ver dat ik dit ook echt wil. Het liefst voed ik gewoon lekker thuis, op mijn gemakje, in een vertrouwde omgeving.
Hopelijk veranderd dit wel snel, want ik zou toch graag het vertrouwen krijgen dat het ook ergens anders wel lukt.

Huiltjes
Ik merk dat vooral ik ontzettend bezig ben met wat welk huiltje nou betekent. Kyra huilt niet veel hoor, wat dat betreft! Maar als ze huilt kan ik nog niet zo goed het verschil zien/horen: is dit omdat ze honger heeft, krampjes of wil ze gewoon bij me zijn?
Inmiddels heb ik wel het idee dat ik het krampjes-huiltje weet, doordat ze dan enorm onrustig is en aan het trappen is met haar voeten. Als ze honger heeft, grijpt ze vaak naar haar gezicht of stopt ze haar vuistje in haar mond. Maar soms huilt ze zonder deze aanwijzingen en dan weet ik even niet wat ik moet doen; ik pak haar dan wel gewoon op (laten huilen is echt niets voor mij) en soms stopt ze dan met huilen, maar soms blijft het aanhouden.

Onzeker
Ik merk dat ik nog steeds behoorlijk onzeker ben en dat vind ik vervelend. Hoewel ik denk dat het bij het prille moederschap hoort, heb ik er wel last van. Ik ben continu in mijn hoofd bezig met: doe ik het wel goed, heeft ze genoeg gedronken, waarom kan ik haar niet stil krijgen, wat is er aan de hand, etc.
Daarbij kwam de laatste dagen ook nog dat Kyra af en toe spuugt. Ik weet dat baby’s spugen en dat dit ook niet erg is, dat een mondje teruggeven bijna altijd wel kan.. Maar Kyra heeft nu zeker 3x gehad dat het niet maar ‘een beetje’ was. Het kwam er met een hele golf uit en het leek wel een hele voeding.
Het doet me verdriet en het maakt me onzeker; want waarom spuugt ze het uit? Heeft ze teveel gehad? Heb ik haar te snel bij het huilen aangelegd? Daar komen alle vragen weer. Na ongeveer 30min na het spugen wil ze weel heel graag aan de borst, waarbij ik dan twijfel of dit wel handig is… Binnenkort hebben we een afspraak bij het consultatiebureau en dan hoop ik dat zij wat antwoorden kunnen geven.

Genieten
Ondanks alle zorgen en onzekerheid, genieten we ook enorm. Ik sta elke dag, ondanks sommige korte nachten, vrolijk op en geniet dan van die mooie grote ogen, die schattige geluidjes die ze maakt als ze wakker wordt of in slaap valt, het contact tussen haar en mijn vriend, de rustmomentjes waarbij ze lekker bij me ligt, etc.
Soms vind ik het nog steeds wat onwerkelijk; zo’n mooi meisje helemaal van ons. Maar ik kan me echt niet meer voorstellen hoe het leven is zonder haar. Ze hoort er helemaal bij en maakt elke dag zoveel leuker en mooier!

Het was een wat lange update (oops), ik hoop dat je het leuk vond om te lezen. Mocht je nog tips of opmerkingen hebben, dan hoor ik dat heel graag in de reacties!

Liefs,

Leonie

2 thoughts on “Mamakraamt: Mamaupdate – #1

  1. Hoi Leonie 🙂

    Wat een mooi en openhartig artikel. Ik heb zelf geen kinderen (wel kinderwens die we nog eventjes uitstellen!), dus ervaringstips heb ik niet. Maar ik denk dat je onzekerheid heel normaal is en dat je het zo goed mogelijk wilt doen. Ik studeer ontwikkelingspsychologie en kan me voorstellen dat als ik straks mama mag worden, ik het ‘volgens de boekjes’ wil doen (omdat ik er zoveel over leer) maar in de praktijk gaan dingen toch vaak zoals ze gaan. Je doet het vast en zeker super en de liefde die je voor haar hebt spat van het beeldscherm af!:)

    Geniet van deze mooie tijd!

    X Harriëtte

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.